در دل فضای خانه، آن‌جا که پنجره رو به آفتاب می‌گشاید، می‌توان بهاری بی‌پایان را با دستانی هنرمند رقم زد؛ با گل‌های مصنوعی که همچون نقشی ماندگار بر بوم خاطرات، شکوه رنگ و ظرافت فرم را به ارمغان می‌آورند. این گل‌ها، با آن برگ‌های ابریشمین و غنچه‌های بی‌آلایش، نه تنها رقص نور و سایه را در سکوت اتاق جاری می‌کنند، بلکه یادآور این حکمت ظریف هستند که زیبایی حقیقی، در ماندگاری لحظه‌های ناب و توانایی آفرینش بهشتی کوچک در قلب روزمرگی است. آنها تصنیفی بی‌کلامند که در قاب گلدان می‌خوانند از شکوهی آرام، بی‌نیاز از باران و بی‌حسرت از خزان.